بست نصب

نرست سرو چو قدّ تو راست در بستان گلی ندید کسی چون رخ جهان آرات

گرز جیب گل نیاید نکهت پیراهنت باد در گلگشت بستان خار دامنگیر ما

به هر نقشی که بربستی به خارا به دل سد نقش بستی زان دلارا

بزن شمشیر و مُلک عشق بستان که ملک عشق ملک پایدارست

گذر کرد سوی شبستان خویش همی گشت بر گرد بستان خویش

اهلی نتوانست از او قطع نظر کرد هرچند که چشم از رخ خوبان جهان بست