بتاراج رفتن

ز کفر سر زلف غارت گر تو بتاراج ایمان سپاهی مرا بس

بتاراج بینی همه زین سپس نه برگردد از رزمگه شاد کس

اسباب مرا داد بتاراج و پس آنگه سد رمق قوت حواله بجگر کرد

ای بتاراج عقل و دین چالاک وی بتعذیب جان و دل بی باک

نخستین بتاراج بردند دست ز غارت شدند اغبیا اغنیا

برد بتاراج فلک گنج من نیست کسی را بخبر از رنج من