دانشنامه اسلامی
در پاسخ به شبهه بی سوادی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم)، باید گفت که پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) دارای علم الهی بوده است و قطعاً هم خواندن می دانستند و هم نوشتن و حتی در طول عمر شریف شان بارها اتفاق افتاده است که ایشان هم خوانده اند و هم نوشته اند. این مطلب هم از کتاب های شیعه و هم از کتاب های اهل سنت قابل اثبات است.
← منابع شیعه
با این توضیحات ثابت می شود که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) هم قدرت بر خواندن داشتند و هم در موارد متعددی نوشته اند.حتی اگر فرض کنیم که نعوذ بالله پیامبر اسلام نوشتن نمی دانست، باز هم اهل سنت نمی توانند این اهانت عمر بن الخطاب را توجیه کنند، چرا که در طول تاریخ رسم نبوده است که خود حاکم، پادشاه و یا امیر یک مملکت خودش قلم بردارد و شروع کند به نوشتن نامه و...؛ بلکه هر حاکمی نفراتی داشته است که آن ها نامه را می نوشتند و در آخر خود حاکم آن را امضاء می کرده است. و اگر از مردم بپرسند که این نامه را کی نوشته، می گویند فلان حاکم نه کاتب او، یعنی این نامه به نام همان حاکم ثبت می شود، با اینکه خود او نامه را ننوشته، بلکه کاتب او نوشته و او در آخر امضاء کرده است.این مطلب در مورد پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز صادق است. همان طور که در طول حکومت ده ساله پیامبر در مدینه، ده ها نامه، به پادشاهان و امراء کشورهای دیگر نوشته بود، این نامه را می نوشت. اگر آن ها را خودش نوشته باشد، این نامه آخری را هم می توانست بنویسد. اگر آن ها را صحابه به دستور رسول خدا نوشته باشد، این نامه را نیز همان طور می نوشتند و رسول خدا در آخر آن را مهر می کرد.پس هیچ راه فراری برای اهل سنت در این باره باقی نمی ماند و آن ها نمی توانند این جسارت به رسول خدا را توجیه کنند.