انواع افتراء

[ویکی فقه] افتراء یکی از رذائل اخلاقی هست که در قرآن کریم و روایات اهل بیت مورد توبیخ قرار گرفته هست و در قرآن انواع افتراء مورد بحث قرار گرفته هست؛ که در ذیل به بعضی از آنها پرداخته می شود.
مشرکان افزون بر افترای به خداوند، گاهی از روی جهالت، به ملائکه نیز افترا زده و آنان را موجوداتی مؤنث معرفی می کردند: «اِنَّ الَّذینَ لا یؤمِنونَ بِالأخِرَةِ لَیسَمّونَ المَلـئِکةَ تَسمِیةَ الاُنثی وما لَهُم بِهِ مِن عِلم». و گاهی آنان را دختران خدا می شمردند: «فاستَفتِهِم اَلِرَبِّک البَناتُ ولَهُمُ البَنون».
← افتراء یهود به جبرئیل
← نسبت عمل منافی عفت
پیروان انبیای الهی نیز همانند پیامبران پیوسته در معرض نسبتهای ناروای دشمنان بودند؛ مشرکان گاه به آنان نسبت رذالت، ظاهر بینی، و دروغگویی می دادند. «و ما نَرک اتَّبَعَک اِلاَّ الَّذینَ هُم اَراذِلُنا بادِی الرَّأی وما نَری لَکم عَلَینا مِن فَضل بَل نَظُنُّکم کـذِبین». و زمانی آنان را از اشرار می شمردند: «و قالوا ما لَنا لا نَری رِجالاً کنّا نَعُدُّهُم مِنَ الاَشرار». گاهی پیروان پیامبر اسلام را نیز به حسادت داشتن نسبت به خود متهم می کردند. یا به صدقه دهندگان نسبت ریا یا بخل می دادند. یا می گفتند: دین مسلمانان آنان را فریفته است: «اِذ یقولُ المُنـفِقونَ والَّذینَ فی قُلوبِهِم مَرَضٌ غَرَّ هـؤُلاءِ دینُهُم»
افتراء به همسران پیامبر
...

💡 باز براى تاكيد اضافه مى كند كه من به خوبى مى دانم بدترين انواع ظلم و ستم آناست كه كسى بر خدا افتراء ببندد، (چه كسى ستمكارتر است از كسى كه دروغى را بهخدا نسبت بدهد) (فمن اظلم ممن افترى على الله كذبا).

💡 ریشه مشکلات در تناقض بین قرآن کریم و بین آن چیزی است که مسلمانان بعدها مکتوب کردند و این تراث مکتوب بشری را به زور و افتراء و تحت عنوان حدیث، به وحی الهی غیرقابل خدشه منتسب کردند.

💡 منشاء اين پندار، جهل به معارف دينى است، و جز افتراء بر ساحت مقدس شارع چيزديگرى نيست، و قرآن كريم آن را دفع نموده و در آيات بسيارى يا به تصريح و يابه اشاره و كنايه از آن تبرى مى جويد.

💡 و از هر امتى گواهى بيرون مى كنيم و مى گوييم برهان خود را بياوريد آن روز مىفهمند كه حق براى خداست و غايب گردد از ايشان آنچه افتراء مى بستند (75).

💡 نه تنها آن را جادو مى خوانند بلكه پندارهاى مشوش و بلكه از اين هم بدتر، آن راتزوير و افتراء مى نامند، و بلكه او را شاعرخيال پرداز معرفى مى كنند و مى گويند اگر شاعر نيست پس معجزه اى نظير معجزهگذشتگان براى ما بياورد (5).

💡 در ايـنـجا سؤ ال ديگرى پيش مى آيد كه منظور از اين افتراء كه بايد در قيامت جوابگوىآن باشند چيست ؟