اندک خواری به معنای صرف مقدار کم از غذا یا خوردنی‌ها و اغلب به شکل محدود و محتاطانه است. این اصطلاح معمولاً برای توصیف افرادی به کار می‌رود که به دلیل اعتدال، صرفه‌جویی، رعایت سلامت یا عادات اخلاقی، غذا و خوراک خود را کم مصرف می‌کنند. اندک خواری برخلاف پرخوری، باعث حفظ سلامتی و طول عمر می‌شود و در فرهنگ‌های مختلف به عنوان نشانه‌ی میانه‌روی و دوری از افراط مورد توصیه قرار گرفته است.
از دیدگاه پزشکی و تغذیه، اندک خواری می‌تواند فواید متعددی داشته باشد. مصرف متعادل غذا، فشار کمتری بر دستگاه گوارش وارد می‌کند و از بروز بیماری‌های مرتبط با پرخوری مانند چاقی، مشکلات قلبی و دیابت پیشگیری می‌کند. همچنین، این رفتار می‌تواند به تمرکز ذهنی بهتر و افزایش انرژی روزانه کمک کند، زیرا بدن به صورت بهینه‌تر از مواد غذایی استفاده می‌کند.
از لحاظ فرهنگی و اخلاقی، اندک خواری اغلب با فضیلت و اخلاق نیکو مرتبط دانسته می‌شود. بسیاری از متفکران و بزرگان دینی، اعتدال در خوردن را نشانه‌ی حکمت و خودکنترلی معرفی کرده‌اند. این عمل همچنین نوعی صرفه‌جویی و پرهیز از اسراف است و فرد را به استفاده‌ی مسئولانه از منابع غذایی و احترام به نعمات الهی تشویق می‌کند. این رفتار، علاوه بر منفعت فردی، می‌تواند پیامدهای مثبت اجتماعی و اقتصادی نیز به همراه داشته باشد.