اشغالگری جالوت چیست

اشغالگری جالوت یکی از رویدادهای مهم در تاریخ بنی‌اسرائیل پس از دوره موسی علیه‌السلام بود. جالوت با تسلط بر بخشی از سرزمین آنان، زندگی اجتماعی و اقتصادی مردم را مختل کرده و آنان را از دیار و خانه‌هایشان بیرون رانده بود. این فشار و ظلم باعث شد که بنی‌اسرائیل نیازمند رهبری قوی و واحد برای مقابله با دشمن شوند و به پیامبر خود درخواست کردند که پادشاهی برایشان تعیین کند تا بتوانند در راه خدا متحدانه بجنگند و استقلال خود را بازیابند.

با وجود درخواست بنی‌اسرائیل، خداوند ابتدا آنان را مورد امتحان قرار داد و تنها شماری اندک از مردم حاضر شدند با جالوت و سپاهش به نبرد برخیزند. این مقاومت محدود نشان‌دهنده ضعف و خمودی بود که سال‌ها تحت سلطه جالوت در آنان ایجاد شده بود. با این حال، خداوند به آنان پیروزی عطا کرد و در این میان داوود علیه‌السلام جالوت را کشت و رهبری و حکمت را دریافت نمود. این پیروزی نماد پیوند ایمان، رهبری و توکل به خداوند در برابر ظلم و اشغالگری است.

این داستان نشان می‌دهد که مبارزه در راه خدا تنها محدود به جهاد نظامی نیست، بلکه تلاش برای آزادی، بازپس‌گیری حقوق و نجات مردم از ظلم نیز فی سبیل الله محسوب می‌شود. اشغالگری جالوت، تجربه‌ای تاریخی بود که بنی‌اسرائیل را وادار ساخت تا برای دستیابی به امنیت و عدالت، رهبری واحدی داشته باشند و در سایه توکل و هدایت الهی، توانستند سرزمین خود را بازپس گیرند و نظم اجتماعی و دینی خود را دوباره برقرار کنند.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اشغالگری جالوت (قرآن). جالوت با اشغال بخشی از سرزمین بنی اسرائیل، آنان را از دیارشان بیرون کرده بود و به جنگ با آنان ادامه می داد.
سرزمین بنی اسرائیل، از جانب جالوت و سپاه وی به اشغال درآمده بود.الم تر الی الملا من بنی اسرءیل من بعد موسی اذ قالوا لنبی لهم ابعث لنا ملکـا نقـتل فی سبیل الله قال هل عسیتم ان کتب علیکم القتال الا تقـتلوا قالوا وما لنا الا نقـتل فی سبیل الله وقد اخرجنا من دیـرنا وابنائنا فلما کتب علیهم القتال تولوا الا قلیلا منهم والله علیم بالظــلمین• فهزموهم باذن الله وقتل داوود جالوت وءاته الله الملک والحکمة وعلمه مما یشاء ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض ولـکن الله ذو فضل علی العــلمین (یا از (حال) سران بنی اسرائیل پس از موسی خبر نیافتی آنگاه که به پیامبری از خود گفتند پادشاهی برای ما بگمار تا در راه خدا پیکار کنیم (آن پیامبر) گفت اگر جنگیدن بر شما مقرر گردد چه بسا پیکار نکنید گفتند چرا در راه خدا نجنگیم با آنکه ما از دیارمان و از (نزد) فرزندانمان بیرون رانده شده ایم پس هنگامی که جنگ بر آنان مقرر شد جز شماری اندک از آنان (همگی) پشت کردند و خداوند به (حال) ستمکاران داناست •پس آنان را به اذن خدا شکست دادند و داوود جالوت را کشت و خداوند به او پادشاهی و حکمت ارزانی داشت و از آنچه می خواست به او آموخت و اگر خداوند برخی از مردم را به وسیله برخی دیگر دفع نمی کرد قطعا زمین تباه می گردید ولی خداوند نسبت به جهانیان تفضل دارد.) «و چنین جمعیتی از بنی اسرائیل به پیامبر خود گفتند: پادشاهی برای ما معین کن تا در تحت فرمانش در راه خدا بجنگیم، و از سیاق بر می آید که پادشاهی که تا آنروز بر آنان تسلط داشته همان جالوت بوده، که در آنان به روشی رفتار کرده بود که همه شؤ ون حیاتی و استقلال و خانه و فرزند را از دست داده بودند و این گرفتاری بعد از نجاتشان از شر آل فرعون بود، که شکنجه شان می کردند و خدا موسی (علیه السلام ) را بر آنان مبعوث کرد، و برآنان ولایت و سرپرستی داد، بعد از موسی ولایت ایشان را به اوصیای موسی وا گذاشت، بعد از این دوره ها بود که گرفتار دیو جالوت شدند، و وقتی ظلم جالوت به ایشان شدت یافت و فشار از طرف دستگاه جالوت بر ایشان زیاد شد، قوای باطنشان که رو به خمود گذاشته بود، بیدار شد، و تعصب تو سری خورده و ضعیفشان زنده گشت، در اینجا بود که بزرگان قوم از پیامبرشان درخواست می کنند پادشاهی برایشان برگزیند تا به وسیله او اختلافات داخلی خود را برطرف نموده و قوایشان را تمرکز دهند، و در تحت فرمان آن پادشاه، در راه خدا کارزار کنند.» «همان طور که قبلًا اشاره شد، این آیه، اشاره به جمعیت زیادی از بنی اسرائیل می کند که یک صدا از پیامبر خویش، تقاضای امیر و رهبری کردند، تا بتوانند به فرماندهی او با «جالوت» که تمام حیثیت دینی، اجتماعی و اقتصادی آنها را به خطر افکنده بود پیکار کنند.قابل توجه این که: آنها برای رفع تجاوز دشمن که ایشان را از سرزمینشان بیرون رانده بود، می خواستند مبارزه کنند، در عین حال، نام آن را فی سبیل اللَّه (در راه خدا گذاردند) از این تعبیر، روشن می شود: آنچه به آزادی و نجات انسان ها از اسارت و رفع ظلم کمک کند، «فی سبیل اللَّه» محسوب می شود.»