آیت‌الله اسماعیل صالحی مازندرانی (۱۳۱۲-۱۳۸۰ هـ.ش.)، از مراجع تقلید برجسته شیعه در حوزه علمیه قم، فقیهی اصولی، فیلسوف، عارف و استاد برجسته علوم دینی بود. ایشان همچنین عضو دوره‌های اول و دوم مجلس خبرگان رهبری و مؤلف آثاری چون مفتاح البصیرة فی فقه الشریعة و مفتاح الاصول بودند. آیت‌الله صالحی مازندرانی در تاریخ ۹ شهریور ۱۳۸۰ دار فانی را وداع گفتند.
ایشان در سال ۱۳۱۲ هـ.ش. در لفور سوادکوه، در خانواده‌ای عالم و متقی، چشم به جهان گشودند. پس از فراگیری قرآن کریم و مقدمات علوم دینی از محضر پدر، ملا رحمةالله صالحی، و بهره‌گیری از شیخ امان‌الله کریمی، دروس صرف، نحو و منطق را در مدرسه صدر بابل نزد اساتید برجسته فرا گرفتند. پس از دو سال اقامت در تهران و مدتی کوتاه در قم، در سال ۱۳۳۳ هـ.ش. راهی مشهد شدند و تا سال ۱۳۳۹ هـ.ش. در این شهر مشغول تحصیل و تدریس علوم عقلی و نقلی بودند. از اساتید ایشان در مشهد می‌توان به هاشم قزوینی، کاظم دامغانی، مجتبی قزوینی و میرزا جواد تهرانی اشاره کرد.
در سال ۱۳۳۹ هـ.ش.، آیت‌الله صالحی مازندرانی به قم بازگشتند تا تحصیلات خود را تکمیل نمایند. ایشان از ابتدای انقلاب اسلامی به فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی روی آوردند که منجر به دستگیری و زندانی شدنشان در سال‌های ۱۳۵۳ و ۱۳۵۴ هـ.ش. در زندان‌های رژیم پهلوی شد. از اساتید بنام ایشان در حوزه علمیه قم می‌توان از آیت‌الله بروجردی، امام خمینی (قدس سره)، میرزا هاشم آملی، آیت‌الله گلپایگانی، آیت‌الله محقق داماد و علامه طباطبایی نام برد.