اسماء مشککه

لغت نامه دهخدا

اسماء مشککه. [ اَ ءِ م ُ ش َک ْ ک ِ ک َ / ک ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) یک لفظ که بر یک معنی خاص بود بیک شخص...، و دیگر آنکه معنی خاص نبود بیک شخص، بلکه وجودش در اشخاص بسیار ممکن بود، و آن هم از دو نوع خالی نباشد: یا در همه یکسان بود بی اولویت و ترجیحی... و یا در بعضی اول و اولی واشد بود و در بعضی غیر اول و اولی و اشد، مانند اطلاق لفظ موجود بر قدیم و بر مُحْدَث، و یا بر جوهر و عَرَض، و لفظ واحد بر واحدی که قسمت پذیرنبود و بر آنچه قسمت پذیرد، و لفظ ابیض بر برف و عاج، و آنرا اسماء مشککه خوانند. ( اساس الاقتباس ص 12 ).

جمله سازی با اسماء مشککه

علماء و دانشمندان در مورد اسماء و عناوينى كه به (الله ) اضافه مى شود، ايجادفاصله ميان مضاف (الله ) و خود (الله ) را در نگارش، مكروه و ناخوش آيند مىدانند، مانند (عبدالله ) و (رسول الله ). بنابراين نبايد (عبد) و يا(رسول ) را در پايان سطر، و (الله ) را پس از آن در آغاز سطر بعدى نوشت؛چون اين طرز نگارش، صورت و وضع زشت و ناموزونى را در نوشته به وجود مى آورد.
پس ايمان دوم را به پيامبر مقيد ساخته است وا ين ايمان، همان يقين تمام وكمال داشتن به خداوند سبحان و اسماء و صفات تو حقيقت آنچه پيامبرش ‍ آورده است مىباشد و پيروى كامل نمود و تسليم محض در برابر پيامبر نمايد وهدفشان تيز مطابقهدف او باشد؛ براى اينكه پيامبر،و رهبر آنهاست وبراى او غايت وهدفى جز به دستآوردن خشنودى خدا را و روگردانى كامل از دنيا، وجود ندارد.
 74 - ازدواج رسول خدا - صلّى اللّه عليه وآله - با اسماء جونيه
هر اسمى از اسماء خداى تعالى اسم اعظم است،دل خود را از غير خدا خالى كن و به هر اسمى مى خواهى او را بخوان ترا اجابت مى كند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
مطلقه
مطلقه
گاییدن
گاییدن
آویزون
آویزون
بررسی
بررسی