لغت نامه دهخدا
چبک. [ چ َ ب َ ] ( اِخ ) بالا و پائین، دهستانی است جزء حومه بخش لشت نشای شهرستان رشت که در 5هزارگزی باختر لشت نشا واقع شده. جلگه و مرطوبست و 970 تن سکنه دارد. آبش از نورود و سفیدرود. محصولش برنج، شغل اهالی زراعت و مکاری و راهش مالرو است. در اصطلاح اهالی چبک پائین به سمیعی و چبک بالا به شفیعی معروف است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).