دانشنامه اسلامی
حمید بن مُسلم گوید: عمر بن سعد پیشاپیش لشکریان کوفه، به حسین (علیه السّلام) و یارانش یورش برد و به «درید» گفت که پرچم را پیش ببرد و او پرچم را پیش برد. سپس عمر بن سعد تیری در چله کمان نهاد و به سوی حسین پرتاب کرد و گفت: اشهدوا انا اول من رمی، نزد امیر عبیدالله بن زیاد گواهی دهید که من نخستین کسی بودم که تیر پرتاب کردم».
طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۲۹.
امام حسین (علیه السّلام) به یارانش فرمود: این تیرها سفیرهای آنان (دشمنان) به سوی شما هستند؛ پس برخیزید و برای مرگی که گریزی از آن نیست آماده شوید. آن گاه امام لشکر خود را آراست. زهیر بن قین را بر جناح راست (میمنه) و حبیب بن مظاهر را بر جناح چپ (میسره) قرار داد و پرچم را به دست برادرش عباس (علیه السّلام) سپرد.
کوفی، ابن عثم، کتاب الفتوح، ج۵، ص۱۰۱.
ابن شهرآشوب نوشته است که هر کدام از یاران امام حسین (علیه السّلام) که عازم میدان کارزار می کرد، برای وداع خدمت امام (علیه السّلام) می رسید و چنین می گفت: السلام علیک یابن رسول الله (علیه السّلام): درود بر تو ای فرزند رسول خدا).امام حسین (علیه السّلام) در جواب می فرمود: عَلیک السّلام و نحن خلفک، «بر تو درود، ما هم به تو ملحق می شویم». سپس بخشی از آیه شریفه بیست و سوم از سوره مبارکه احزاب را تلاوت می فرمود: «فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر؛
احزاب/سوره۳۳، آیه۲۳.
...
