لغت نامه دهخدا
اربک. [ اَ ب َ ] ( ع ص ) تیره فام. || شتر سیاه تیره رنگ یا شتری که هر دو پهلو و گوشهای وی سخت سیاه و سوای آن تیره رنگ باشد. ج، رُبک. ( منتهی الارب ).
اربک.[ اَ ب ُ ] ( اِخ ) دهی است به خوزستان و آنرا اَربُق نیز گویند. ( منتهی الارب ). شهری و ناحیه ایست از اهواز، صاحب قراء و مزارع و در آن پلی است که ذکر آن در غزوات اوایل اسلام آمده است. لشکر اسلام اربک را در عهدخلیفه دویم در سنه هفده هجری بسرداری نعمان بن مقرن المزنی فتح کردند و این پیش از فتح نهاوند بود. ( معجم البلدان ) ( مرآت البلدان ). و رجوع به اربق شود.