قلعهٔ باستیل، دژی معروف در محله‌ای به همین نام در نزدیکی پاریس بود که برای سالها به عنوان زندان عمومی فرانسه شناخته میشد. سنگ‌بنای این قلعه در ۲۲ آوریل ۱۳۷۰ میلادی نهاده شد و هدف از ساخت آن، دفاع از پاریس در برابر حملات انگلیسیها بود. در دوران هانری دوم و پس از جنگ سن‌کانتن، بازسازی و تقویت شد. از زمان شارل ششم، از باستیل به‌عنوان زندان استفاده میشد، اما تا حدود دو سده، هنوز کارکرد دفاعی خود را حفظ کرده بود. در دورهٔ کاردینال ریشلیو، این قلعه به‌صورت رسمی به زندان عمومی تبدیل شد و به محلی برای نگهداری آزادیخواهان فرانسوی بدل گشت.
در طول سدهٔ هجدهم، کارکرد آن دگرگون شد و در دوران پادشاهی لویی شانزدهم، تنها ۲۴۰ تن در آن زندانی شدند که نشان‌دهندهٔ کاهش چشمگیر تعداد زندانیان و تغییر کاربری آن به محلی برای نگهداری افراد خاص بود. سرانجام در ۱۴ ژوئیهٔ ۱۷۸۹ میلادی، حدود ساعت ۵ بعدازظهر، این قلعه به دست انقلابیون تسخیر شد. این رویداد، نقطهٔ عطفی در انقلاب کبیر فرانسه به‌شمار می‌رود.
صبح روز تسخیر آن، هزاران نفر از مردم به سمت کاخ انوالید حرکت کردند تا اسلحه به دست آورند و سپس به سمت باستیل روانه شدند. در برابر این جمعیت عظیم، مقاومت چندانی صورت نگرفت و تنها چند تیر تفنگ و توپ شلیک شد. در میان انقلابیون، شمار بسیاری از زنان نیز حضور داشتند. براساس آمارهای موجود، نتیجهٔ این نبرد، ۹۸ کشته و ۶۸ زخمی بود. امروزه، سالگرد فتح باستیل به عنوان یکی از اعیاد بزرگ ملی فرانسه گرامی داشته میشود.
