سلاجقه یکی از مهم‌ترین dynasties تاریخی در تاریخ ایران و منطقه خاورمیانه به شمار می‌روند که در قرن یازدهم میلادی ظهور کردند. این سلسله که ریشه در قبیله‌ای ترک‌زبان داشت، به تدریج توانستند قلمرو وسیعی را در ایران و بخش‌هایی از آسیای صغیر تحت کنترل خود درآورند. با تأسیس حکومت خود، نه‌تنها به تقویت قدرت سیاسی و نظامی پرداختند، بلکه در زمینه‌های فرهنگی و علمی نیز تحولات چشمگیری را رقم زدند. این دوره، شاهد شکوفایی فلسفه، شعر و هنر بود که به ویژه در شهرهایی مانند اصفهان و نیشابور رونق یافت. همچنین با حمایت از دانشمندان و فیلسوفان، موجب پیشرفت علم و دانش در دنیای اسلام شدند. نظام آموزش و پرورش در این دوره بهبود یافته و مدارس و دانشگاه‌هایی تأسیس شد که به تربیت دانشجویان و پژوهشگران پرداختند. علاوه بر این، سلاجقه در عرصه دیپلماسی و روابط بین‌الملل نیز فعال بودند و با ارتباطات خود با کشورهای دیگر، به تبادل فرهنگی و اقتصادی کمک کردند. این تحولات نشان از آن دارد که سلاجقه تنها یک حکومت نظامی نبودند، بلکه نقش بسزایی در شکل‌گیری تاریخ و فرهنگ ایران و جهان اسلام ایفا کردند. در نتیجه، میراث سلاجقه هنوز هم در زندگی فرهنگی و اجتماعی ما محسوس است و تأثیرات آن بر تمدن‌های بعدی قابل مشاهده است.
سلاجقه
لغت نامه دهخدا
دانشنامه آزاد فارسی
جملاتی از کلمه سلاجقه
دوره ى نخست، كه از سال 425 ه.ق. تا مقارن سلطان سنجر (سال 551 ه.ق. يا تا سال 552 ه.ق. كه پايان دوره سلاجقه بزرگ است ادامه داشت ) دوره ى دوم، كه از سال 552 تا اوايل قرن 8 ه.ق. مى باشد.
به طور كلى، عصر سلاجقه را در ايران كه از سال 429 ه.ق. تا اوايل قرن هشتم ه.ق به طول انجاميد، مى توان به دو دوره تقسيم كرد.
