تولیدمثل در انسان نمونهای از تولیدمثل جنسی است که طی آن، سلولهای جنسی نر (اسپرم) و ماده (تخمک) با یکدیگر ترکیب میشوند. این سلولهای هاپلوئید، هر یک حاوی ۲۳ کروموزوم هستند و در اثر فرآیند لقاح، سلول دیپلوئیدی کاملی با ۴۶ کروموزوم تشکیل میدهند. لقاح در انسان بهصورت داخلی انجام میشود که احتمال باروری را افزایش میدهد. برخلاف بسیاری از پستانداران که دورههای فحلی فصلی دارند، جفتگیری و باروری در انسان در تمام طول سال امکانپذیر است. همچنین، دوران طولانی کودکی و روشهای پیچیده مراقبت از فرزند، که در بستر اجتماعی و فرهنگی صورت میگیرد، از ویژگیهای متمایز انسان محسوب میشود.
چرخۀ ماهانۀ تخمدانی، بدن زن را برای باروری آماده میسازد. این چرخه با رشد یک فولیکول حاوی تخمک در تخمدان آغاز میشود و همزمان، دیوارۀ داخلی رحم (آندومتر) ضخیم و پر از عروق خونی میگردد. آزاد شدن تخمک از تخمدان، که تخمکگذاری نامیده میشود، در میانههای چرخه رخ میدهد. در این مرحله، اگر لقاح صورت نگیرد، سطح هورمونهای استروژن و پروژسترون کاهش یافته و دیوارۀ رحم ریزش میکند که به شکل خونریزی قاعدگی ظاهر میشود. این چرخه بهطور معمول هر ۲۸ روز یکبار از زمان بلوغ تا یائسگی، بهجز در دوران بارداری، تکرار میشود.
امروزه، پیشرفتهای علمی و فناوری، فرآیند تولیدمثل انسان را از حوزۀ صرفاً زیستشناختی فراتر برده است. روشهایی نظیر جلوگیری از بارداری، باروری آزمایشگاهی (IVF)، کاشت جنین و دیگر روشهای کمکباروری، امکان مداخله و انتخاب در این فرآیند را فراهم کردهاند. این دستاوردها، علاوه بر حل برخی مشکلات ناباروری، پرسشهای اخلاقی، حقوقی و اجتماعی پیچیدهای را نیز بههمراه داشته و تولیدمثل انسان را به پدیدهای چندبعدی تبدیل کردهاند.