واژهٔ تَسَاءَلُونَ از ریشهٔ ثلاثی مزید «س-ء-ل» به معنای پرسش و درخواست گرفته شده است. ساختار این کلمه از باب تَفَاعَلَ است که بر مفهوم تعامل و تبادل میان دو یا چند طرف دلالت دارد. بنابراین، تَسَاءَلُونَ به صورت خاص به عمل پرسش و درخواست متقابل از یکدیگر اشاره دارد و بر رابطهٔ دوسویه و تعامل بین افراد در زمینهٔ سؤال کردن تأکید می‌کند.
این فعل در زبان عربی به صورت جمع مذکر مخاطب (شما) صرف شده و در متون دینی و ادبی به‌کار می‌رود. به‌طور مثال، در آیات قرآن کریم، این واژه برای بیان گفت‌وگو و پرسش‌های متقابل میان افراد در مواقف مختلف استفاده شده است. ریشهٔ «س-ء-ل» با بسامد بسیار بالا (حدود ۹۵۹۴ بار) در اشکال گوناگونش، نشان‌دهندهٔ اهمیت مفهوم پرسش، درخواست و تعامل زبانی در فرهنگ و زبان عربی است.
در تحلیل نهایی، تَسَاءَلُونَ فرآیندی ارتباطی را تصویر می‌کند که در آن افراد به‌صورت فعال و دوسویه به تبادل پرسش و پاسخ می‌پردازند. این واژه تنها به یک پرسش ساده محدود نمی‌شود، بلکه بر شبکه‌ای از تعاملات کلامی و اجتماعی دلالت دارد که در آن هر طرف هم پرسشگر و هم پاسخ‌دهنده است و این تبادل، زمینه‌ساز تفاهم و انتقال معنا بین افراد می‌شود.
