بغایت به معنای به شدت یا بسیار است و برای تأکید بر شدت یک ویژگی یا حالت به کار می‌رود. این واژه به نوعی به اوج یا نهایت یک صفت اشاره دارد. به عبارت دیگر، وقتی از این کلمه استفاده می‌کنیم، می‌خواهیم بگوییم که چیزی در بالاترین درجه خود قرار دارد.
ریشه و ساختار:
این واژه از ریشه غایت به معنای نهایت یا پایان مشتق شده است. اضافه شدن پیشوند ب به آن، به معنای به یا در است. بنابراین، بغایت به معنای به نهایت یا در حد نهایت است.
کاربرد در جملات:
این واژه معمولاً در جملات رسمی یا ادبی به کار می‌رود. برای مثال:
این فیلم بغایت تأثیرگذار است. (به معنای اینکه این فیلم به شدت تأثیرگذار است.)
او بغایت مهربان و دلسوز است. (به معنای اینکه او به شدت مهربان و دلسوز است.)
