بوجا اسمی است که در متون سنتی طب و داروشناسی به گیاهی خاص اطلاق شده است. بر اساس منابعی چون بحر الجواهر، این گیاه با ویژگی متمایز روییدن با بیش شناخته میشود؛ این عبارت احتمالاً به شیوهی خاص رشد گیاه یا همزمانی روییدن آن با یک گیاه دیگر اشاره دارد. اهمیت این گیاه در متون کهن به دلیل خواص دوگانه آن است؛ از یک سو، به عنوان یک تریاق معرفی شده که کاربرد دارویی مهمی داشته است، و از سوی دیگر، صراحتاً در شمار زهرها نیز دستهبندی گردیده است. این دوگانگی، نشاندهنده دقت مورد نیاز در استفاده از آن در طب سنتی است، زیرا مادهای با پتانسیل درمانی قوی، همزمان دارای خطرات جدی نیز بوده است.
یکی از ارجاعات مهم مرتبط با ساختار این گیاه، ذکر بیخ آن جدوار است میباشد. جدوار خود یک گیاه دارویی ارزشمند با خواص گرمکننده و مقوی است. این ارتباط نشان میدهد که یا بوجا با جدوار دارای پیوند گیاهشناسی نزدیکی است، یا اینکه بخش دارویی و ارزشمند بوجا، همان ریشهٔ جدوار است که استخراج شده و مورد استفاده قرار میگرفته است. این ارتباط، عمق دانش طبقهبندی گیاهان دارویی در آن دوران را بازتاب میدهد که بر اساس ویژگیهای ظاهری و خواص درمانی، گیاهان را به هم مرتبط میساختند.
