بنت الهدی

[ویکی اهل البیت] بنت الهدی کار خود را در دو محور به پیش می برد:
پرورش دختران از طریق برپایی کلاس های درسی و همایش ها و پیگیری انجام عبادات از سوی دختران تازه به سن تکلیف رسیده و منتشر کردن حجاب در میان آنان. همچنین وی بر مدارس الزهرا در شهر کاظمین و نجف نظارت داشت.
وی فعالیت سیاسی را از سال ۱۳۳۶ آغاز کرد، اما جهاد علمی، تربیتی و تبلیغی وی به صورت های گوناگونی بوده است: در ۱۳۴۴ قمری با نام مستعار (ا. ح) به نوشتن مطالب دینی پرداخت. بنت الهدی با سلاح علم و قلم برای راهبری زنان عراق و آشنایی آنان با اسلام تلاش جدیدی آغاز نمود و پرچمدار آموزش اسلامی بانوان در عراق گردید. مقاله های او در نشریه الاضواءکه گروهی از علمای نجف آن را منتشر می کردند، گوشه ای دیگری از کارهای علمی او را نشان می دهد. وی از پایه گذاران مدراس دخترانه الزهرا در بغداد، نجف، کاظمین، بصره، دیوانیه و حله بود. هدف او از پی ریزی این مدرسه ها، تربیت دختران مسلمان در دو مرحله دبستان و بالاتر به شیوه اسلامی بود که در مدرسه های دولتی عراق چنین چیزی دیده نمی شد. در این مدرسه ها افزون بر درس های رسمی، دروس اعتقادی هم تدریس می شد تا دختران را با تربیت اسلامی آشنا سازند. از دبیران علمی که از دید اعتقادی هم برخودار بودند، استفاده می گردید و آنها آموزش های مورد نیاز برای پیشرفت سطح علمی و اعتقادی را می گذراندند. سطح علمی مدرسه ها به اندازه ای بالا بود که مردم دلباخته ورود دختران شان به این مدرسه ها بودند، ولی حکومت بعثی عراق در ۱۳۵۰ قمری همه مدرسه ها را دولتی کرد و بر پایه بخشنامه ای این آموزشگاه ها از بنت الهدی گرفته شد. بنت الهدی پس از این تاریخ، بیشتر به نوشتن کتاب و داستان پرداخت. درس دادن نمونه ای از کوشش های او بود. بنت الهدی سه روز در مدرسه های بغداد و کاظمین و سه روز هم در مدرسه های نجف درس می داد. در فضای سرکوب حاکم بر عراق در زمان بعثی ها و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، با پیروی از روش امام سجاد، در راستای گسترش دین اسلام از روش غیر مستقیم استفاده می کرد و کتاب های فراوانی به سبک جدید می نوشت. نخستین زن شیعه مسلمان بود که وارد فضای داستان نویسی برای دختران جوان و نوجوان شد. داستان های وی ریشه در واقعیت های جامعه داشت و از قرآن و سنت به شیوه ای روان و شیوا یاری می گرفت تا شمار بسیاری بتوانند از آنها استفاده کنند. کتاب هایش در دوران حکومت بعثی ها و صدام حسین، حاکم خونریز عراق، در شمار کتاب های ممنوعه بودند، اما مردم با شیفتگی آنها را می خواندند و هنگامی که نیروهای امنیتی صدام به خانه ها یورش می بردند، آنها را در باغچه، زیرخاک یا جای دیگر پنهان می کردند. در روزهای حج به عنوان سرپرست کاروان از بغداد یا کاظمین نزدیک به ۲۰۰ بانوی عراقی را برای این سفر روحانی همراهی می کرد تا فرهنگ بیداری اسلامی را در میان زنان بگستراند و چون آشنایی خوبی با فتوای مراجع دینی داشت، نیاز فقهی هرکس را براساس مرجع خویش پاسخ می گفت.