دَبوسی نام شهرکی تاریخی در منطقهٔ ماوراءالنهر، در ناحیهٔ سغد، بین بخارا و سمرقند بوده است. این شهرک، بر اساس منابعی مانند حدود العالم و تاریخ بیهقی، دارای آبادانی، نعمت فراوان، آبهای روان و درختان بوده و در رویدادهای تاریخیِ مربوط به علی‌تکین و لشکرکشی‌های آن دوران نام برده شده است. همچنین، در کتاب تاریخ بخارای نرشخی، از آن به عنوان دیهی بزرگ و قلعه‌ای نام برده شده که پادشاهان در آن اقامت می‌گزیدند.
این واژه به عنوان نسبت جغرافیایی نیز به کار رفته و به افرادی که اهل دبوسه بوده‌اند، نسبت دَبوسی داده می‌شده است. از جملهٔ این افراد می‌توان به ابوزید عبدالله بن عمر دَبوسی، از فقهای مشهور حنفی و بنیان‌گذار علم خلاف، و نیز سیدعلی بن مظفر علوی حسینی دَبوسی، معاصر امام محمد غزالی، اشاره کرد. در دورهٔ معاصر، کلود دَبوسی، آهنگساز برجستهٔ فرانسوی (متولد ۱۸۶۲ و درگذشته ۱۹۱۸)، با نوآوری در زبان موسیقی، سبکی تازه در هنر آهنگسازی پدید آورد. هر چند که این نام از نظر جغرافیایی و تاریخی با دبوسیِ ماوراءالنهر مرتبط نیست، اما به‌دلیل تشابه در نگارش، در متون فارسی با همین املا ذکر می‌شود.