بی طرفی به معنای حالت یا رفتاری است که در آن فرد بدون جانبداری یا تعصب نسبت به یک طرف خاص عمل می‌کند و میان طرفین اختلاف یا موضوعی به طور منصفانه و عادلانه برخورد می‌کند. بی طرفی به‌ویژه در قضاوت‌ها، داوری‌ها، گزارشگری یا حل اختلاف اهمیت زیادی دارد، زیرا تضمین می‌کند که تصمیمات بر اساس حقیقت و منطق اتخاذ شوند و تحت تأثیر احساسات، منافع شخصی یا فشارهای بیرونی قرار نگیرند.
در زندگی روزمره، این حالت می‌تواند به شکل اجتناب از دخالت در بحث‌ها یا نزاع‌ها و خودداری از قضاوت سریع درباره افراد یا موقعیت‌ها ظاهر شود. افراد بی طرف سعی می‌کنند تمام جوانب یک مسئله را بررسی کنند و به حقایق و مدارک توجه کنند، نه به شایعات یا برداشت‌های شخصی. این ویژگی باعث میشود که دیگران به آنها اعتماد بیشتری داشته باشند و نتیجه‌گیری‌ها و مشاوره‌هایشان معتبرتر و قابل اعتمادتر باشد.
بی طرفی همچنین یکی از اصول اساسی در نهادهای قضایی، رسانه‌ها، سازمان‌های بین‌المللی و حتی در محیط‌های آموزشی است. رعایت آن به جلوگیری از تبعیض، سوءاستفاده یا نارضایتی کمک می‌کند و امکان رسیدن به تصمیمات عادلانه و شفاف را فراهم می‌سازد. در واقع، بی طرفی نه تنها یک رفتار اخلاقی است، بلکه یک اصل عملی برای ایجاد عدالت و اعتماد در جامعه محسوب میشود.