اب اورد

در متون ادبی و علمی فارسی، اصطلاح آب‌آورد به صورت یک اسم مرکب به کار می‌رود. این واژه به موادی اطلاق می‌شود که بر اثر جریان شدید آب، اعم از دریا، رودخانه یا سیلاب، از بستر خود جدا شده و به همراه آب حمل می‌گردند. این مواد معمولاً شامل خاشاک، شن، ریگ، سنگ‌ریزه و سایر رسوبات و اشیای شناور می‌باشد. در زبان عربی، برای این پدیده طبیعی معادل‌های گوناگونی وجود دارد. از جمله این واژه‌ها می‌توان به جَفاء که به صورت جَفَاء نوشته می‌شود، جَفَال و حَمِیل اشاره نمود. این اصطلاحات در متون کهن جغرافیایی، زمین‌شناسی و ادبیات عرب برای توصیف مواد حمل‌شده توسط سیلاب‌ها به کار رفته‌اند. کاربرد واژه آب‌آورده نیز به عنوان مترادفی برای آب‌آورد صحیح و رایج است. این مفهوم به‌طور کلی به هرگونه ماده‌ای که توسط نیروی آب جابه‌جا شده و در مسیر یا انتهای جریان انباشته می‌شود، اشاره دارد و مطالعه آن در حوزه‌هایی مانند زمین‌شناسی، محیط‌زیست و مدیریت سیلاب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.