شیون کردن به معنای فریاد زدن یا ناله کردن به دلیل غم و اندوه شدید است. این فعل معمولاً وقتی به کار میرود که فرد با فقدان، مصیبت یا ناراحتی عمیق روبهرو شده و احساسات خود را با صدای بلند یا با حرکات شدید نشان میدهد.
شیون کردن معمولاً با گریه شدید، زاری و گاه حتی حرکات جسمانی همراه است. این عمل نه تنها بیان درد روحی، بلکه نوعی تخلیه احساسی نیز محسوب میشود. در فرهنگهای مختلف، شیون کردن میتواند جنبههای اجتماعی و آیینی داشته باشد.
در ادبیات و روایتهای سنتی، شیون کردن اغلب به عنوان نمادی از اندوه مطلق و فقدان بیپایان به کار میرود. این کلمه نشاندهنده شدت درد و احساساتی است که به سادگی قابل بیان نیستند و نیاز به بروز آشکار دارند.