بی اشتهایی ورزشی

گوارشی: اختلال چشایی (احساس طعم تلخ یا فلزی در دهان)، تهوع، بی اشتهایی، کاهش اشتها، نفخ، سوء هاضمه، کرامپ‌ شکمی، درد اپی گاستر (سر دل)، استفراغ، یبوست

اصولاً داروهای شیمی درمانی پرعارضه هستند. عوارض خونی، اسهال، زخم دهان، استفراغ، بی اشتهایی و کم خونی در برخی بیماران دیده می‌شود.

همانند بی اشتهایی عصبی، شواهدی از استعدادهای ژنتیکی در بروز این اختلال خوردن وجود دارد. نشان داده شده‌است که سطح غیرطبیعی بسیاری از هورمونها، به ویژه سروتونین، مسئول برخی از رفتارهای نامنظم غذا خوردن است. فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) به عنوان مکانیسم احتمالی مورد تحقیق است.

علائم هایپرکلسمی مزمن عبارتند ازتهوع و استفراغ، دردهای استخوانی و عضلانی، تحریک پذیری، خستگی، اضطراب و بیخوابی، ضعف و بی حالی، فشارخون بالا، درد شکمی، افزایش ادرار، بی اشتهایی، سنگهای کلیوی و صفراوی. اولین قدم درمانی توقف مصرف کلسیم و بازها است.

از جمله عوارض جانبی شایع تر حالت تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، لرزش، تغییر فشار خون یا ضربان قلب، سرگیجه، سردرد، عصبانیت، ضعف و خستگی، احساس طعم فلزی در دهان، خشکی دهان، ندرتاً واکنش‌های آلرژیک پوستی.