[ویکی اهل البیت] آیه 57 سوره روم. فَیَوْمَئِذٍ لَا یَنْفَعُ الَّذِینَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ وَلَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ پس در آن روز آنان که (در دنیا به خود و به خلق خدا) ستم کردند عذرشان مفید نیفتد و از آنان نخواهند که توبه و عذرخواهی کنند. پس در آن روز کسانی که ستم کرده اند، عذرخواهی شان به آنان سود نمی دهد، و نه از آنان می خواهند که عذرخواهی کنند، و در چنین روزی، پوزش آنان که ستم کرده اند سود نمی بخشد، و بازگشت به سوی حق از آنان خواسته نمی شود. در این روز پوزش ستمکاران به حالشان سود ندهد و از آنها نخواهند که توبه کنند. آن روز عذرخواهی ظالمان سودی به حالشان ندارد، و توبه آنان پذیرفته نمی شود. So that Day, their excuse will not benefit those who wronged, nor will they be asked to appease. So on that Day no excuse of theirs will avail the transgressors, nor will they be invited (then) to seek grace (by repentance).
جمله سازی با ایه 57 سوره روم
و نظير آن را كه از نشانه هاى شگفت انگير صدق پيامبر اسلام (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) است، در مورد پيامبر اسلام (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) قرارداد از جمله: پيامبر(صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) از پيروزى روميان بر ايرانيان،قبل از چند سال از وقوع آن خبر داد بر اساس وحى قرآنى كه در آغاز سوره روم آمده است:
قرآن كريم اين حقيقت را در سوره روم آيه 39 بيان كرده است: و ما اتيتم من زكاةتريدون وجه الله فاولئك هم المضعفون
در سوره روم چنين آمده است: ثمّ كان عاقبة الذين اءساءوا و السّوى انكذّبوا بايات اللّه و كانوا بها يستهزءون (1564) و غالب مفسران آن را به اينگونه تفسير مى كنند كه پايان و عاقبت كسانى كه معصيت مى كنند تكذيب آيات الهى استيعنى ان كذّبوا... را اسم، كان، و موخر و عاقبة... را خبر آن و مقدم مى گيرند كان تكذيب آيات اللّه عاقبة الذين....
علاوه بر اين، آيه شريفه از آياتى است كه در مكهنازل شده، و رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) در مكه ملاقاتى با مسيحياننجران نداشته و مسيحيان نجران در مدينه بر آن جناب وارد شدند آنهم درسال ششم هجرت و يا بعد از آن، مقايسه اين آيه با آيه سوره روم هم درست نيست زيراميان آن دو فرق است، زيرا سياق اين آيه سياق احتجاج از راه شمردن نعمتها است، و سياقآيه دوم سياق توبيخ بر شرك است.
و در آيـه شـريـفه مورد بحث مبداء خلقت آدمى گل معرفى شده، و در سوره روم مبداء خلقتشخـاك و در سـوره حـجر صلصالى از حما مسنون، و در سوره رحمان صلصالى چون فخار(سـفـال ) آمده، و اين اختلاف در تعبير اشكالى به وجود نمى آورد؛ براى اينكه همان مبداءواحـد احـوال مـخـتـلفـى بـه خـود گـرفـتـه، و در هـر جـاى از قـرآن كـريم نام يكى از آناحوال را نام برده است.
