خواجه نصیرالدین طوسی، دانشمند شیعه برجسته، رسالهای مختصر و عمیق با عنوان آغاز و انجام به رشته تحریر درآورده است. این اثر که با نام «تذکرة» نیز شناخته میشود، به درخواست دوستی نگاشته شده که در پی فهم احوال آخرت بوده است. طوسی در این رساله به تبیین اصول عقاید اسلامی با رویکرد عرفانی-فلسفی میپردازد و در بیان دیدگاههای خود، نیمنگاهی به فلسفه اسماعیلی و روش باطنی دارد. این کتاب در واقع تأویلی جامع از مبدأ و معاد است و عمق اندیشههای خواجه نصیر را در این حوزه به نمایش میگذارد.
رساله آغاز و انجام شامل ۲۰ فصل است که هر یک به جنبهای از موضوع مبدأ و معاد میپردازند. مباحث کلیدی این اثر شامل صفات آخرت، جایگاه سالکان و اسباب غفلت از آن، مبدأ و معاد به مثابه سیر از فطرت اولیه و بازگشت به آن، شب قدر و روز قیامت، مراتب انسانها در دنیا و آخرت، مکان و زمان آخرت، حشر خلایق، احوال اصناف مردم در جهان دیگر، بهشت و دوزخ، صراط، صحایف اعمال، کرامالکاتبین، نزول ملائکه و شیاطین، ثواب و حساب و طبقات اهل حساب، وزن اعمال و میزان، درنوردیدن آسمانها، دمیدن در صور، تبدیل زمین و آسمان، احوال روز رستاخیز و وقوف در عرصات، درهای بهشت و دوزخ، زبانیه دوزخ، جویهای بهشت، خازن بهشت و دوزخ، درختهای زقوم و طوبی، حورالعین، و سرانجام ثواب و عقاب و عدل الهی میشود.
از نکات برجسته این اثر، تعلیقات ارزشمند آیتالله حسنزاده آملی در پایان کتاب است. این تعلیقات شامل یک مقدمه، مدخل، پیشگفتار و توضیحات مفصل برای هر یک از بیست فصل کتاب است که به فهم عمیقتر و جامعتر مطالب کمک شایانی میکند. این اثر نه تنها از منظر کلامی و عرفانی حائز اهمیت است، بلکه به دلیل جامعیت و رویکرد فلسفی خواجه نصیرالدین طوسی، جایگاه ویژهای در میراث علمی و فکری ایران اسلامی دارد.