لغت نامه دهخدا
شوره ناک. [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) شوره دار. دارای شوره. ( ناظم الاطباء ): سبخة؛ زمین شوره ناک. ( منتهی الارب ):
تن ما یکی خانه دان شوره ناک
که ریزد همی اندک اندکش خاک.اسدی.
شوره ناک. [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) شوره دار. دارای شوره. ( ناظم الاطباء ): سبخة؛ زمین شوره ناک. ( منتهی الارب ):
تن ما یکی خانه دان شوره ناک
که ریزد همی اندک اندکش خاک.اسدی.
شوره دار و دارای شوره سبخه زمین شوره ناک.
💡 گیا مثال ز جود تو کیمیا روید ز شوره ناک زمینی کجا برو گذری