سید قطب، با نام کامل ابراهیم حسین شاذلی، از ادیبان برجسته و اندیشمندان بزرگ اصلاحگر در جهان معاصر بهشمار میرود. وی در روستای موشه از توابع استان اسیوط در مصر دیده به جهان گشود. پس از فارغالتحصیلی از دانشکدهٔ دارالعلم، به تدریس در مدارس زیر نظر وزارت معارف پرداخت و سرانجام در سال ۱۹۵۳ میلادی به جمع اخوانالمسلمین پیوست و باقی عمر خویش را صرف خدمت به این جهاد فکری و اجتماعی کرد. بخش عمدهای از جوانی سید قطب به پژوهشهای ادبی و نقد ادبی گذشت و حاصل این دوره، تألیف کتابها و مقالات متعددی در این زمینه بود.
در دهه چهل زندگی، رویکرد وی به مطالعات قرآنی معطوف شد و با تکیه بر نگرش ادبی، به پژوهش و تدریس مفاهیم قرآن کریم همت گماشت. این نگاه ادبی به قرآن، مسیر نوینی پیش پای او گشود و نامش را در پهنهی اندیشه اسلامی جاودانه ساخت. سید قطب از این مرحله، گام در عرصهٔ دعوت، عمل و جهاد نهاد و با قرائتی ژرف از قرآن، به یکی از پیشگامان نوگرایی و نهضت اسلامی معاصر تبدیل شد. وی پس از سالها دستگیری، زندان و شکنجه، سرانجام در سن پنجاهونه سال و دو ماه و بیست روزگی، به فرمان جمال عبدالناصر و حکم فؤاد الدجویی، به شهادت رسید و بهعنوان مفسر شهید شناخته شد. اندیشههای قرآنی او با استقبال گستردهای روبهرو شد و در میان فعالان و قرآنباوران جایگاه ویژهای یافت.
از سید قطب آثار پرشماری بهیادگار مانده که از میان آنها میتوان به تفسیر ارزشمند فیظلال القرآن و کتاب التصویر الفنی فی القرآن اشاره کرد. در کتاب دوم، وی به بررسی یکی از ابعاد اعجاز ادبی قرآن کریم پرداخته و جنبههای هنری و بیانی این کتاب آسمانی را بهشیوهای بدیع نمایانده است. این آثار، گواهی بر عمق بینش و تسلط ادبی وی بوده و تا امروز از منابع مهم در حوزهٔ مطالعات قرآنی و ادبیات اسلامی به حساب میآیند.