زیارت جامعه کبیره، یکی از آثار گران‌بهای امام علی بن محمد الهادی (علیه‌السلام)، امام دهم شیعیان، بنا به درخواست یکی از اصحاب ایشان برای شناخت مقام والای امام معصوم (علیه‌السلام) ایراد شده است. این زیارت، عمیق‌ترین معارف الهی درباره امامت را در بر دارد و فهم آن بدون راهنمایی امام، امری دشوار است. شناخت امام، اصلی اساسی و از ضروریات دین مبین اسلام است؛ چنان‌که هر مسلمانی بدون شناخت امام زمان خویش از دنیا برود، به مرگ جاهلیت مرده است. این مطلب با حدیث شریف نبوی «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیه» تأیید می‌شود که در منابع شیعه و سنی به طرق مختلف نقل شده است. بنابراین، شناخت امام و پیروی از ایشان، نخستین گام در مسیر دینداری است. خداوند متعال، این مقام رفیع را به دوازده نفر از برگزیدگان اختصاص داده و پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و ائمه معصومین (علیهم‌السلام) با اشاره به نام و اوصاف ایشان، جایگاه امامت را تبیین نموده‌اند.
سند زیارت جامعه کبیره، بدون هیچ‌گونه شبهه و تردیدی، محکم و استوار است. امام هادی (علیه‌السلام) با بهره‌گیری از فرصت‌ها، گاه به صراحت و گاه در قالب دعا، مسئله مهدویت و جایگاه امامان معصوم (علیهم‌السلام) را زنده و پویا نگه داشته‌اند. معارف ناب اسلامی که در این زیارت بیان شده، فراتر از درک و تفسیر انسان‌های عادی است. برای رسیدن به کنه این حقایق الهی، باید به مفسران حقیقی آن، یعنی کسانی که به اصل و ریشه این معارف دست یافته‌اند، مراجعه کرد و از دریای بی‌کران دانش ایشان بهره‌مند شد.
اهمیت شناخت امام، همان‌گونه که در زیارت جامعه کبیره و روایات متعدد بیان شده، امری حیاتی در اسلام است. این شناخت، نه تنها برای درک جایگاه امامت ضروری است، بلکه راهنمای مسلمانان در مسیر تبعیت از اولیای الهی و دوری از گمراهی و جهالت محسوب می‌شود. زیارت جامعه کبیره، به عنوان میراثی گران‌بها از امام هادی (علیه‌السلام)، چراغ راهی است برای کسانی که در پی درک عمیق‌تر معارف اسلامی و جایگاه اهل بیت (علیهم‌السلام) هستند.