«جان سوزی» واژه‌ای فارسی است که از ترکیب «جان» و «سوزی» ساخته شده است. این اصطلاح به حالتی از شدت اندوه، درد یا رنج اشاره دارد که گویا روح یا جان انسان را می‌سوزاند. بنابراین در معنای اصلی، جان سوزی بیانگر غم و اندوهی عمیق و طاقت‌فرساست.
این واژه بیشتر در حوزه ادبیات و گفتار عاطفی به کار می‌رود. شاعران و نویسندگان برای توصیف مصیبت‌ها، جدایی‌ها یا سوگواری‌ها از آن استفاده کرده‌اند. «جان سوزی» علاوه بر جنبه فردی، می‌تواند در بستر جمعی نیز به کار رود؛ مانند زمانی که جامعه‌ای در سوگ یا اندوهی بزرگ قرار می‌گیرد.
مفهوم «جان سوزی» فراتر از یک غم ساده است و شدت و ژرفای رنج را نشان می‌دهد. این واژه اغلب برای توصیف سوگ‌های بزرگ، عشق‌های نافرجام یا مصائب تاریخی به کار می‌رود. در فرهنگ فارسی، این عبارت نشانه عمق احساسات انسانی و تأکیدی بر ناتوانی کلمات در بیان کامل اندوه است.
