لغت نامه دهخدا ( گهرآور ) گهرآور. [ گ ُ هََ وَ ] ( نف مرکب ) مخفف گوهرآور. رجوع به ذیل همین کلمه شود.
فرهنگ فارسی ( گهر آور ) ( صفت ) پدید آورند. گوهر موجد جواهر: گاوی کنند و چون صدف آبستن اند لیک از طبع گوهر آور و عنبر فکن نیند. ( خاقانی )
جمله سازی با گهر اور لب مگشای چون صدف تا گهر آوری به کف گوش طلب‌که‌کارگوش هیچ دهن نمی‌کند جلایر شرح دیگر را بیان کن گهر آور نثار این و آن کن
