کار دراز کردن

ای آنک تو را به هیچ کس نیست نیاز کوتاه کن این قصّه که شد کار دراز

شرط تسلیم است نه کار دراز سود نبود در ضلالت ترک‌تاز

دل ندادش که بگوید آن راز که مبادا شود آن کار دراز

بر سر کوی یقین کعبه و بتخانه یکی است راه کوته کن و بر خویش مکن کار دراز

تا دست به زلف تو رسد در همه عمرم چون زلف توام کار دراز است چگویم