چاک چاک شدن

چاک چاک شدن. [ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) شکافته شدن. ترکیدن. پاره و دریده شدن. بسیار پارگی و شکافتگی بهم رسانیدن. شرحه شرحه و ریش ریش شدن:
خروشید و جوشید و برکند خاک
ز نعلش زمین شد همه چاک چاک.فردوسی.بلند آسمان چون زمین شد زخاک
بسی گردن و بر شده چاک چاک.فردوسی.ز خورشید تابان و از گرد و خاک
زبانها شد از تشنگی چاک چاک.فردوسی.در آواز او چرم جنگی پلنگ
شود چاک چاک و بخاید دو چنگ.فردوسی.

شکافته شدن. ترکیدن پاره و دریده شدن. بسیار پارگی و شکافتگی بهم رسانیدن.

💡 دیده هاشان خیره شد از آن جمال سینه هاشان چاک چاک از آن جلال

💡 بر چاکهای سینه منه مرهم، ای طبیب ما عاشقیم و سینه ما چاک چاک به

💡 خاکم به سر ستور به نعش تو تاختند وآنگاه کشته چو تو آن گونه چاک چاک

💡 یا رب که دامن تو نگیرد به روز حشر خونی که ریختی ز دل چاک چاک ما

💡 گهی دهد بکف ترک چشم ز ابر و تیغ که چاک چاک نماید از او دل افکار