پیکربندی ابر

پردازش ابری، تعدادی چالش مدیریتی را ارائه می‌دهد. شرکت‌هایی که از ابرهای عمومی استفاده می‌کنند، مالکیت تجهیزات میزبانی محیط ابر را نداشته و به همین علت که محیط در داخل شبکه‌های خود قرار نگرفته‌است، مشتریان ابر عمومی، دیداری کامل و کنترل ندارند. کاربران سرویس ابرهای عمومی نیز باید با یک معماری تعریف شده توسط ارائه دهنده ابر، با استفاده از پارامترهای خاص خود برای کار با مولفه‌های ابر، ادغام شوند. ادغام شامل اتصال به APIهای ابر برای پیکربندی آدرس‌های IP، زیر شبکه‌ها، فایروال‌ها و توابع خدمات داده برای ذخیره‌سازی می‌باشد. از آنجا که کنترل این توابع بر اساس زیرساخت و سرویس دهنده ارائه دهنده ابر است، کاربران ابرهای عمومی باید با مدیریت زیرساخت ابری ادغام شوند.

رایانش ابری اجازه می‌دهد تا مقدار زیادی از ذخیره اطلاعات یا توان محاسباتی به سرعت در ساخت و تولید اعمال شود و اجازه می‌دهد مقدار زیادی از داده‌ها مربوط به عملکرد دستگاه و کیفیت خروجی‌ها جمع‌آوری شوند. این می‌تواند پیکربندی دستگاه، تعمیر و نگهداری پیش‌بینی شده و تجزیه و تحلیل خطا را بهبود بخشد. پیش‌بینی‌های بهتر می‌تواند استراتژی‌های بهتری را برای سفارش مواد اولیه یا برنامه‌ریزی برای مراحل تولید تسهیل کند.