پیمانه پرست

ز خود پرستی و هستی دلم بجان آمد بگو که ساقی مستان بیار پیمانه

می پرستی محتسب از ما بلندآوازه شد شیشه را با ساغر و پیمانه سرگوشی بس است

از زهر بلا پرست پیمانه ما دورست ز ملک عافیت خانه ما

مست پیمانه اوا آتش، من و شمع سحری می پرستان به می و قبله پرستان به نماز