مسجد استاد شاگرد

بنای اولیهٔ مسجد استاد شاگرد به دورهٔ چوپانیان برمی‌گردد و این بنا تنها اثر به‌جای مانده از این دوره در تبریز است. مسجد استاد شاگرد در سال ۱۳۴۱ میلادی (۷۴۲ قمری) به دستور شیخ حسن چوپانی ساخته شد و به افتخار پادشاه‌خوانده‌اش –سلیمان از نوادگان چنگیزخان که از جانب شیخ حسن به مقام ایلخانی رسیده بود– مسجد سلیمانیه خوانده شد. از آنجا که عبدالله صیرفی به همراه شاگردش محمد بنددوز مسئول کتابت کتیبهٔ این مسجد بودند، بعدها مردم تبریز به دلیل عدم علاقه به حکومت چوپانی، این مسجد را استاد و شاگرد خواندند.

مسجد استاد شاگرد (سلیمانیه، علائیه) مربوط به دوره‌های چوپانی، صفوی و قاجار است و در تبریز، تقاطع خیابان‌های فردوسی و محققی (امین) واقع شده است. این اثر در تاریخ ۲۸ مرداد ۱۳۴۸ با شمارهٔ ثبت ۸۸۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.