مجال داشتن

دوران جوانى يك زمان ويژه اى است و هر كسى از نزديك آن را ديده و يا خواهد ديد كه دراثر انرژى و قدرت زياد جسمانى، و داشتن احساسات پرشور و رشد علاقه و آرزوهاىبى شمار، يك درگيرى بزرگى در روح و روانش واقع مى شود و براى تشخيص ‍مصالح خويش، مجال و فرصت درست انديشيدن را پيدا نمى كند و گاهى از مسير حق وسالم چنان منحرف مى شود كه با دست خود هلاكت و نابودى و يا از دست دادن ارزشهايش رافراهم مى كند و تمام امكانات دوران جوانيش، بدون كمترين سود و فايده و يا سرمايهگذارى لازم، نابود مى شود چون او مى پنداشت كه براى هميشه جوان خواهد ماند و تمامىامكانات اعم از قدرت وجودى و استعداد و خستگى ناپذيرى و و.... از او جدا نخواهد شد امابا يك چشم برهم زدن همه آنها از دست مى رود.