عبارت «قتل نفس زکیه» در منابع اسلامی به کشته شدن فردی پاکدل و بیگناه اشاره دارد که در آستانۀ ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اتفاق میافتد و یکی از نشانههای حتمی قیام ایشان محسوب میشود. «نفس زکیه» شخصی است معصوم و مخلص، که جرمی ندارد و به دلیل زهد، عبادت و پاکدلی، در روایات با این لقب یاد شده است. او از فرزندان امام حسین یا امام حسن مجتبی (ع) است و در برخی احادیث، نام او محمد بن الحسن ذکر شده است. این حادثه در مکان مقدس مسجدالحرام، بین رکن و مقام، رخ میدهد و نشاندهنده مظلومیت و پایبندی نفس زکیه به حق است. در جریان تبلیغ و اعلام ظهور حضرت مهدی، نفس زکیه توسط اهل مکه و دشمنان به شهادت میرسد و طبق روایات، فاصله این حادثه تا آغاز قیام حضرت مهدی حدود پانزده روز یا کمتر است. قتل نفس زکیه نمادی از ظلم و فساد زمان پیش از ظهور و در عین حال از مظاهر تحقق وعده الهی و نشانه آغاز انقلاب مهدی است. این واقعه در احادیث متعدد با تاکید بر محتوم بودن آن ذکر شده و نشان میدهد که وقوع آن قطعی و غیرقابل اجتناب است. نفس زکیه با شهادت خود، زمینه را برای ظهور حضرت مهدی فراهم میکند و نقش کلیدی در تحقق وعدههای الهی و بیداری مردم دارد.
قتل نفس زکیه
دانشنامه اسلامی
«نفس زکیه» یعنی فرد بی گناه، پاک، کسی که قتلی انجام نداده است و جرمی ندارد.
توضیح
در آستانۀ قیام حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در گیرودار مبارزات زمینه ساز انقلاب مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، فردی پاک باخته و مخلص، در راه امام (علیه السلام) می کوشد و مظلومانه کشته می شود. طبق بیان روایات، این رخداد عظیم، بین رکن و مقام ـ در بهترین مکان های زمین ـ اتفاق می افتد. فرد یادشده، از اولاد امام حسن مجتبی (علیه السلام) است که در روایات، گاهی از او به عنوان «نفس زکیه» و «سید حسنی» یاد کرده اند.
روایات
در این باره که «نفس زکیه» کیست، روایات چنین گفته اند:
← روایت اول
...
[ویکی شیعه] قتل نَفسِ زَکیّه به معنای کشته شدن انسانی با لقب «نفس زکیه»، در احادیث شیعه یکی از نشانه های ظهور امام زمان است که در برخی از آنها به حتمی بودن آن تصریح شده است. این حادثه پس از ظهور و پانزده شبانه روز قبل از قیام امام مهدی(عج) و در مسجد الحرام اتفاق می افتد. وی از فرزندان امام حسین(ع) است.
نفس زکیه شخصی است به نام محمد بن الحسن که به دلیل زهد و عبادت، در روایات به او لقب نفس زکیه داده شده است. وی از اولاد امام حسین(ع) بوده و به عبارتی سید حسینی است.
از ویژگی هایی که برای کشته شدن نفس زکیه بیان شده و اهمیت این رخداد را می نمایاند، حتمی بودن این واقعه است. روایات متعددی با تعابیر گوناگونی چون «محتوم»، «لابدّ ان یکون»، «لایخرج حتی» این مطلب را بیان می کنند. این حتمی بودن، در حدیث حمران بن اعین از امام صادق(ع) با تأکید بیشتری در کنار سایر علائم حتمی(صیحه آسمانی، خروج سفیانی، خروج یمانی، خسف بیداء) بیان شده است.
[ویکی اهل البیت] از جمله علائم حتمیه ظهور، کشته شدن نفس زکیه است یعنی: سیدی پاکدل که در مکه معظمه، بین رکن و مقام بدون جرم و گناه به شهادت می رسد.
از حضرت اباجعفر امام محمدباقر علیه السلام روایت شده که آن حضرت فرمود: یکی از علامات، کشته شدن مردیست از دودمان رسول خدا صلی الله علیه و آله در میان رکن و مقام و نام او محمد بن الحسن (نفس زکیه) است.
و در خبری است که فاصله ی میان کشته شدن او و ظهور فرج بیشتر از پانزده روز نخواهد بود و در حدیثی آمده است که فاصله ی بین کشته شدن نفس زکیه و خروج حضرت قائم علیه السلام پنج روز خواهد بود و در حدیث دیگری وارد شده که این نفس زکیه از اصحاب حضرت مهدی علیه السلام است که آن حضرت او را پیش از ظهور خود نزد مردم مکه می فرستد تا بشارت ظهور حضرتش را به مردم بدهد و چون او اظهار ظهور حضرت را می نماید، اهل مکه بر او یورش می برند و او را به قتل می رسانند.
