فولادوند محمدمهدی

فولادوند، محمّد مهدی (اراک ۱۲۹۹ـ تهران ۱۳۸۷ش)
ادیب و قرآن پژوه ایرانی. در ۱۳۲۹ش در ۳۰سالگی برای ادامۀ تحصیلات به پاریس رفت و پس از چهارده سال تحصیل در رشته های ادبیات، هنر، فلسفه و زبان شناسی عرب به ایران بازگشت. از ۱۳۴۴ در مؤسسات آموزش عالی تدریس کرد. به عضویت انجمن علوم انسانی یونسکو، انجمن شعرای فرانسه و انجمن فلسفۀ ایران درآمد. ترجمه ای از قرآن دارد که اول بار در ۱۳۴۵ش بخشی از آن را در جزوه ای با عنوان گل هایی از قرآن چاپ کرد و سپس ترجمۀ کامل قرآن را در ۱۳۷۳ش چاپ و منتشر کرد. همچنین رباعیات عمر خیام را به فرانسوی ترجمه کرده است (۱۹۶۰). به زبان فرانسه نیز شعر می گفت. از دیگر آثار اوست: ترجمۀ فارسی نهج البلاغه؛ قرآن شناسی (۱۳۸۱ش)؛ نخستین درس زیبایی شناسی؛ ترجمه دعای کمیل به زبان فرانسه؛ ترجمۀ رهایی از گمراهی، اثر غزالی؛ دیوان اشعار به زبان فارسی و فرانسه.

[ویکی نور] محمدمهدی فولادوند، نوه آیت الله محسن اراکی و فرزند مرحوم حسین بختیاری است که در اول دی 1299ش در اراک متولد شد.
وی در سن 12 سالگی به تهران آمد و در سال 1318 از مدرسه دارالفنون تهران موفق به اخذ درجه ادبی آن زمان شد و به دانشکده حقوق دانشگاه تهران راه یافت. از آنجا که تمایلات ادبی و عرفانی او هماهنگ با رشته حقوق نبود، او در شهریور 1329 عازم فرانسه شد.
فولادوند در مدت 14 سال در پاریس، دانشگاه سوربن به تحصیل در رشته ادبیات هنر، فلسفه و زبان شناسی عرب پرداخت و پس از اتمام و مدرسه السنه شریفه پاریس و معهدالاسلامیه (دانشگاه سوربن) در ضمن انتشار آثار خود به مسافرت و پژوهش پرداخت و رساله دکترای خود را که درباره "عمر خیام" بود، به جهاتی در خارج از دانشگاه به پایان رسانید.
وی به اکثر کشورهای اروپایی، مصر و آسیا مسافرت کرد و به ویژه از آلمان، لهستان، هلند، اتریش، ایتالیا، سوییس، ترکیه و عراق را دیدن کرد. در سال 1344ش به عنوان عضو دایمی انجمن نویسندگان فرانسه زبان و عضو وابسته انجمن شعرای فرانسه برگزیده شد.
فولادوند متجاوز از 120 بار موزه لوور را دیدن کرد و دو هزار سخنرانی را در سوربن و کلژد فرانس دنبال کرده است.

💡 وزارت خارجه نیوزیلند که به جاسوسی کاستلو به نفع شوروی مظنون بود او را به پاریس منتقل کرد. او در پاریس کار چندانی برای انجام نداشت و برای همین بیشتر وقت خود را به یادگیری زبان فارسی گذراند او برای یادگیری بهتر فارسی یک معلم ایرانی به نام «فولادوند» را استخدام کرد که به نظر می‌رسید محمدمهدی فولادوند باشد. کاستلو از طریق دوستی فولادوند با صادق هدایت آشنا شد و رمان بوف کور را ترجمه کرد. پایان ترجمه بوف کور با اخراج کاستلو از وزارت خارجه نیوزیلند و بیکار شدن همزمان شد. یک ناشر بریتانیایی ترجمه «بوف کور» کاستلو را پذیرفت. این پول به وضعیت مالی کاستلو کمک کرد.