عطر فزای

لغت نامه دهخدا

عطرفزای. [ ع ِ ف َ ] ( نف مرکب )عطرفزا. عطرفزاینده. افزاینده خوشبوی:
بید بسوز و باده کن راوق و لعل و باده را
چون دم مشک و بید عطرفزای تازه بین.خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 458 ).

فرهنگ فارسی

عطر فزا عطر فزاینده

جمله سازی با عطر فزای

بوی رحمان که در آفاق جهان مستترست عطر آن روح فزای دل مسکین آمد