طباطبایی محمدحسین

دانشنامه آزاد فارسی

طباطبایی، محمدحسین (تبریز ۱۲۸۱ـ قم ۱۳۶۰ش)
طباطبایی، محمدحسین
طباطبایی، محمدحسین
طباطبایی، محمدحسین
طباطبایی، محمدحسین
طباطبایی، محمدحسین
طباطبایی، محمدحسین
طباطبایی، محمدحسین
طباطبایی، محمدحسین
(مشهور به: علامه طباطبایی) فیلسوف، عارف، مفسر و فقیه امامی. پس از تحصیل مقدمات علوم در زادگاهش، راهی نجف شد (۱۳۰۴ش) و فقه و اصول را نزد میرزا محمدحسن نائینی، محمدحسین اصفهانی (مشهور به کمپانی) و سیدابوالحسن اصفهانی، و علوم عقلی را از سیدحسین بادکوبه ای فراگرفت و در عرفان و سیروسلوک از محضر سیدعلی قاضی طباطبایی بهره برد و مدارج عالی عرفان عملی را طی کرد. در ۱۳۱۴ به تبریز بازگشت و برای امرار معاش مدّت دَه سال به کار کشاورزی پرداخت و همزمان، موفق به نگارش مجموعۀ رسایل توحیدی و مجموعۀ رسایل منطقی شد. در ۱۳۲۴ به قم رفت و تا پایان عمر به تدریس و تفسیر قرآن، فلسفه و عرفان نظری پرداخت و شاگردان برجستۀ فراوانی تربیت کرد. مرتضی مطهری، جوادی آملی، حسن زاده آملی، حسینی تهرانی، ابراهیمی دینانی و سیدجلال آشتیانی ازجمله شاگردان او هستند. وی اگرچه از وامداران فکری حکمت متعالیه بوده، اما با نگرشی عقلانی در مواجهۀ جدّی با فلسفۀ غرب، به بحث معرفت شناسی پرداخته و سعی در ارائۀ منظومه ای معرفتی داشته است. علامه طباطبایی در مباحث تفسیری، به ویژه در تفسیر قرآن، با تفکیک حوزۀ تفسیر عقلانی، حوزۀ روایی و حوزۀ تاریخی، نگرشی نو را در برداشت از قرآن کریم به دست داده و روش تفسیری خود را به تأسّی از استاد عارفش تفسیر قرآن به قرآن نامیده است. او بنیانگذار حرکت فرهنگی نوین در حوزۀ علمیه در دوران معاصر بود و نوآوری های او در مباحث فلسفی و تفسیری از اهمیتی بسزا برخوردار است. اشعاری از او با درون مایه های عرفانی برجای مانده است. از آثارش: تفسیر المیزان؛ بدایة الحکمة؛ نهایةالحکمة؛ مجموعه رسائل توحیدی؛ مجموعه رسائل منطقی؛ شیعه در اسلام؛ اصول فلسفه و روش رئالیسم؛ علی و فلسفۀ الهی؛ قرآن در اسلام.

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] سید محمدحسین طباطبایی، معروف به علامه طباطبایی، مفسر بزرگ و مشهور دوران معاصر، در سال 1281ش، در تبریز در میان یک خانواده عالِم متولد شد. در پنج سالگی مادر و در نُه سالگی پدر را از دست داد. پس از درگذشت پدر به مکتب و پس از چندی به مدرسه فرستاده شد و تقریباً مدت شش سال مشغول فراگرفتن فارسی و تعلیمات ابتدایی بود.
علامه طباطبایی در سال 1297 به تحصیل علوم دینی و عربی مشغول شد و به سال 1304 برای تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه نجف گردید و در مجلس درس مرحوم آیت الله شیخ محمدحسین اصفهانی(ره)، مرحوم آیت الله نایینی، مرحوم آیت الله آقای سید ابوالحسن اصفهانی حاضر گردید. کلّیات علم رجال را نیز پیش مرحوم آیت الله حجّت کوه کمری، فلسفه را نزد حکیم و فیلسوف معروف وقت مرحوم آقا سید حسین بادکوبی کسب کرد. «منظومه» سبزواری و «اسفار» و «مشاعر» ملا صدرا و دوره «شفا»ی بوعلی و کتاب «اثولوجیا» و «تمهید» ابن تُرکه و «اخلاق» ابن مسکویه را نیز تحصیل نمود. ریاضیات را نزد مرحوم آقا سید ابوالقاسم خوانساری که ریاضی دان زبردستی بود، آموخت. علامه طباطبائی در زمان تحصیل در نجف اشرف؛ نزد مرحوم آیةالحق سیدعلی آقا قاضی طباطبائی تبریزی رحمةالله تحت تربیت سلوکی و عرفانی قرار گرفت و در زمره شاگردان خاص ایشان شد. در سال 1314 بر اثر اختلال وضع معاش ناگزیر به مراجعت شده، به زادگاه اصلی خویش (تبریز) برگشت و ده سال و اندی در آن سامان به سر برد. در سال 1325، زادگاه اصلی را ترک گفت و متوجّه حوزه قم گردید و تا پایان عمر شریف و بابرکت خویش به تدریس و تألیف مشغول شد.
وی در آبان 1360 مطابق محرم الحرام 1402 به دیدار حق شتافت و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
تفسیر البیان فی الموافقة بین الحدیث و القرآن
سنن النبی صلی الله علیه و آله

جمله سازی با طباطبایی محمدحسین

علی پهلوانی تهرانی معروف به علی سعادت‌پرور (۱۳۰۵ – ۵ آذر ۱۳۸۳) فقیه و عارف معاصر بود. حسن پهلوانی تهرانی (درگذشته ۱۳۹۶) نیز از شاگردان محمدحسین طباطبایی و انصاری همدانی، برادر وی بود.
در اَلدُّرُّ الْمَنْثور نوشتهٔ جلال‌الدین سیوطی، مفسر اهل سنت، آمده که مردی یهودی محمد را جادو کرد و وی بیمار شد. جَبرَئیل بر او نازل شد و دو سورهٔ معوذتین را برایش آورد و او را از سحرشدن توسط فردی یهودی، که سحرش در یک چاه بود، آگاه کرد. علی بن ابی‌طالب به‌دنبال سحر رفت و آن را نزد محمد آورد. سپس در هنگام بازکردن هر گره، علی بن ابی‌طالب یک آیه از دو سوره را می‌خواند و با پایان دو سوره، محمد چنان از جا برخاست که انگار پابندی از پایش بازشده‌باشد. این روایت در مصحف‌های تمام محدثان نیامده‌است؛ چون محمد به استناد آیات ۸[الف] و ۹[ب] سورهٔ فرقان از سحر و جادو که مصونیت دارد. اما محمدحسین طباطبایی این اشکال را رد کرده و معنی «سحر» در آیات سورهٔ فرقان را «بی‌عقل و دیوانه» بودن دانسته‌است که با مریضی جسمی بر اثر سحر تفاوت دارد. از دیگر اشکالات واردشده به این روایت، اضطراب آن است؛ به این معنی که متن روایت در نقل‌قول‌های مختلف، تغییر کرده و هر بار شرایط متفاوتی داشته‌است. همچنین اشکالی تاریخی به این روایت وارد است: محمد اولین بار در مدینه با یهودیان روبه‌رو شد درحالی‌که سورهٔ ناس در مکه و پیش از آن نازل شده‌است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
پهن یعنی چه؟
پهن یعنی چه؟
هیت یعنی چه؟
هیت یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز