صدق سرا

لغت نامه دهخدا

صدق سرا. [ ص ِ س َ ] ( نف مرکب ) راست گو. راست سراینده:
نکنم مدح سرائی بدروغ
که زبان صدق سرای است مرا.خاقانی.

بل دعای قرین صدق و صفا مشتمل بر مصالح دو سرا