شیخ عبدالکریم جزایری

[ویکی فقه] شیخ عبدالکریم جزایری، از برجسته ترین ادبا و فقهای ماجهد شیعه عراق در قرن چهاردهم هجری بود.
وی فرزند شیخ علی جزایری بود و در ۱۲۸۹ ق در شهر نجف اشرف به دنیا آمد.

💡 شیخ عبدالکریم ملقب به آخوند بزرگ (متوفی اواخر قرن ۱۳ ه‍.ش): وی از علما و رجال عهد قاجار است. او مدتی مسوولیت جمع‌آوری خراج منطقه جوین را نیز بر عهده داشته است و پس از مرگ در مجاورت آرامگاه سید حسن غزنوی به خاک سپرده شد. پدر وی نیز در عصر خود ملقب به آخوند بزرگ بوده است و آرامگاه او در مجاورت مقبره شیخ حسن جوری در حوالی فریومد از توابع شهرستان میامی واقع است.

💡 ^  از شاگردان آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی.

💡 شیخ عبدالکریم حائری مؤسس حوزه قم می‌فرمود:در کربلای معلی در مجلسی که میرزای کوچک و بعضی علما و شیخ فضل‌الله نوری بوده ناگهان مردی ژولیده از راه رسید که به جای عمامه، دستمال مانندی بر سر پیچیده بود و قبائی کهنه و عبائی وصله خورده بر سر و دوش داشت و هم پارچه‌ای به جای شال گردن بر گردن آویخته بود.

💡 مشایخ بنی طرف تا چند سال همچنان از رجال متنفذ خوزستان به حساب می‌آمدند و در خدمت مقامات اداری و سیاسی و نظامی خوزستان قرار داشتند. شیخ سرتیپ و شیخ احمد و شیخ رحمه و شیخ علی و شیخ حسین و شیخ عبدالکریم و شیخ مزعل از جمله آنان بودند.

💡 حاج ایازخان پایبند به اعتقادات دینی بوده و با مراجع و روحانیون به نامِ روزگار خود مکاتبه و مراوده داشته و عکس‌ها و نامه‌های اشخاصی از جمله آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری بنیانگذار مدرسه فیضیه قم به یادگار مانده است.