لغت نامه دهخدا سکون یافتن. [ س ُ ت َ ] ( مص مرکب ) آرامش پذیرفتن. تسکین یافتن: ایشان... وی را بیدار و هوشیار کردندی و آن خشم و سطوت سکون یافت. ( تاریخ بیهقی ).