جای نگاه داشتن

چون ز روی شکوه بنشیند تنگ سازد به دیده جای نگاه

از نزاکت ماند رخسار او جای نگاه چون ز بیم غیر از رویش نظر برداشتم

نماند در نظر از جوش اشک جای نگاه مگر ز رخنه دل یار را نظاره کنم

محمد امین قانعی راد، ویژگی ارزشمند کتاب فرهنگ و شهر را تلاش برای پر کردن خلأ نظریه‌پردازی به جای بازی با اطلاعات، و حسن آن را نگاه فرهنگی و نرم‌افزاری به جای نگاه کالبدی و پوزیتویستی به شهر می‌داند.

از من جمال خویش نهان کردنت ز چیست ماند مگر بروی تو جای نگاه من