تل پولم

شخصى به حضور حضرت رضا (ع ) آمد و پس از سلام عرض كرد: (من از دوستانشما و پدران شما هستم، از سفر حج برمى گردم، پولم تمام شده و مى خواهم بهمحل سكونتم بروم مبلغى كه مرا به وطنم برساند به من بدهيد، وقتى كه به وطن رسيدم، وضع مالى من در محل خوب است، به همان اندازه كه به من داده اى، به نيت شما بهفقراء صدقه مى دهم ).

مردى از دوستداران شما و پدران و اجداد شما هستم، از سفر حج مى آيم و پولم را گمكردم و چيزى ندارم تا به وطنم برسم. اگر امكان دارد كمك كنيد و مرا به وطنمبرسانيد خداوند مرا از نعمتهايش بهره مند كرده است وقتى به مقصد رسيدم آنچه به منداده ايد را از طرف شما صدقه مى دهم زيرا خود مستحق صدقه نيستم.

پدر بی پولم دائماً می‌گفت: من هیچ وقت پولدار نمی‌شوم و این پیشگویی واقعیت یافت، ولی پدر پولدارم معتقد بود که آدم پولداری است، حتی یک بار پس از ورشکستگی که افسرده اش کرده بود، باز ادعا کرد آدم ثروتمندی است و می‌گفت بین فقیر بودن و ورشکسته بودن یک اختلاف بزرگ است و آن این که ورشکستگی موقتی، ولی فقر دایمی است.