تره دوغ

لغت نامه دهخدا

تره دوغ. [ ت َرَ / رِ ]( اِ مرکب ) سبزیی که در دوغ ریزند. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

سبزیی که در دوغ ریزند ٠

جمله سازی با تره دوغ

خویش را ز اهل حق کند به دروغ تا ستاند بهای تره و دوغ
نگشاید فقیر روزه خویش جز به نان جوین و تره و دوغ
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
دلایل
دلایل
ار
ار
شی
شی
ایده آل
ایده آل