تاریک چهره

لغت نامه دهخدا

تاریک چهره. [ چ ِ رَ/ رِ ] ( ص مرکب ) سیه روی مانند شب. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) سیه روی مانند شب.

جمله سازی با تاریک چهره

^  اینیودی (Ignudi) در زبان ایتالیایی اسم جمع و به معنای برهنگان است. اینیودی‌ها بیست تن مرد برهنه و عضلانی بودند که میکل آنژ آنان را به عنوان چهره (فیگور)های فرعی بر چهار گوشه از هر پنج صحنه داستانی فرعی (شامل جداسازی روشنایی از تاریکی توسط خدا، جداسازی آب از خشکی، آفرینش حوا، تقدیم قربانی از سوی نوح و خانواده اش پس از سیل بزرگ، مستی نوح) در میانهٔ سقف پرستشگاه سیستین نگارید.
ز چهره نور در گیتی فگنده ز نورش باز تاریکی رمنده
خط به آن چهره روشن چه تواند کردن؟ شب تاریک بود سرمه بینایی شمع
ظلمت و تاریکی اینجا نور شد اهرمن با چهره چون حور شد
ظلمتکدهٔ عاشق، زان چهره منوّر کن تا چند به روز آرم تاریکی شبها را
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
گودال
گودال
اشتراک
اشتراک
گواد
گواد
فکر
فکر