بند زبان نداشتن

به امر باری شیطان شدست بسته به بند زبان خلق گشاده شدست بر تهلیل

از تهی مغز طمع بند زبان نتوان داشت خامه را محرم اسرار نمی باید کرد

خواهی که چو بادام نیفتی به دهنها تا هست بتن رگ، همه تن بند زبان باش

خامشی بند زبان حرف سازان می شود از لب پیمانه خونها در دل غماز ماند

چون کنندم به قیامت ز بد و نیک سوال حیرت روی توام بند زبان خواهد بود