باران زده شدن

باران زده شدن. [ زَ دَ / دِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) بباران، بی پناهگاهی تر و خیس شدن.

بی پناهی و خیس شدن

💡 برادران من ! اين آيه زمانى نازل شد كه اسلام در دوران طفوليت و كودكى خود به سرمى برد. دولتى نداشت، به جزيره العرب محدود و در ميان عربها منحصر بود. عربها همدر يك زندگى ابتدايى و امكانات محدود و نارسا زندگى مى كردند. غذاى غالب وهمگانى آنها خرما، گوشت شتر و جو بود. لباس غالب آنها هم لباسهاى خشن بود. خانههايشان از گل و لاى و موى شتر و خودشان چون گوسفندان باران زده در يك شب سرد وزمستانى بودند و فرموده خداوند متعال در اين باره، دقيق ترين و شيواترين تصويرموجود در اين زمينه است كه مى فرمايد:

💡 منافق انسان باران زده اى است كه مى خواهد از آن بگريزد ولى راه فرار ندارد؛ زيرا همراه او تاريك است و هم خطر رعد و برق و صاعقه هاى مرگبار در پيش است.