[ویکی فقه] اصحاب یمین در بهشت (قرآن). منظور از اصحاب المیمنه کسانی هستند که نامه اعمالشان را به دست راستشان می دهند و این امر در قیامت رمزی و نشانه ای برای مؤمنان نیکوکار و اهل نجات است؛ چنان که بارها در آیات قرآن به آن اشاره شده. اصحاب یمین در بهشت درباره دلیل ورودشان به جهنم، از دوزخیان سؤال می کنند: • «إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ؛ مگر «اصحاب یمین» (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان می دهند)!». ← مراد از اصحاب یمین ۱. ↑ مدثر/سوره۷۴، آیه۳۹. مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۶۴، برگرفته از مقاله «اصحاب یمین در بهشت». ...
جمله سازی با اصحاب یمین در بهشت
مشمولین شفاعت همان اصحاب یمین هستند که دین و اعتقادی صحیح دارند و از بهشتیان محسوب میشوند. «وَلَا یَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَی» براساس این آیه شفاعت تنها به کسانی تعلق دارد که خدا از آنان راضی یا خشنود باشد. در این آیه تنها خشنود بودن خدا ملاک میباشد و از شرایط دیگری برای شفاعت ذکر نشدهاست. به تفسیر مفسران منظور خدا از خشنودی، خشنود بودن از دین آن هاست و نه اعمال آنها. از مجموع این آیهها نتیجه میگیریم که مشمولین شفاعت کسانی هستند که معتقد به دین حق باشند، امّا گناهان کبیره انجام داده باشند، چراکه در ابتدای سورهٔ نساء به این مسئله اشاره شدهاست که تنها گناهان کبیره است که تا قیامت باقی میماند و الا کسانی که مرتکب گناهان صغیره شدهاند براساس مفاد ابتدای این سوره مورد عفو قرار میگیرند.